buruk

çok küçücük bir şey gibi görülse de beni buruk yapmaya yetti. sanki çocuğumu elimden almışlar gibi hissediyorum kendimi.
kendi evimde kendimi bir yabancı gibi hissetmek, ne kadar güven kırıcı bir şeymiş.
bi de tabii uzun zamandır kurduğum bi hayalin, çok çok saçma bi nedenle bozulması da yeterince can sıkıcı.
sadece biraz kendi başıma kalmaya ihtiyacım vardı. o yalnız kalma zamanınında nerdeyse her zamanını kurgulamıştım. her zaman yaptığım gibi.

onlar yerine ne mi oluyo şimdi? elimde 3 çanta gidiyorum evden. hepsi de ağır ağır.
en çoksa kedim için üzülüyorum ben. çok özler o beni.