amerikan tarzı üzülmek

sanıyorum ki ben amerikan tarzı üzülüyorum.
şöyle ki, bir türk filmi izlediğimde, içindeki üzün bana çok cıvık cıvık, çok abartılı, fazla arabesk geliyor. bir avrupa sineması üznü içimi kemiriyor, yüreğimi dağlıyor. amerikan filminde ise adam gibi üzülüyor işte.
sanmayın ki amerikan sineması hayranıyım, aksine avrupa sinemasını tercih ederim ama üzülme konusunda amerikalılara benziyorum sanırım.
benzeyen tek huyum bu olsun be!